Prvi zapis o ružičastom jezeru na ostrvu Midl u zapadnoj Australiji potiče iz 1802. godine. Britanski pomorac i hidrograf Metju Flinders na tom mestu se usidrio na svom putu za Sidnej.
Tokom 19. veka, ostrvo su naseljavali lovci na foke i kitove, a početkom 20. veka na jezeru je napravljena solana, koja je ubrzo napuštena.
Ni danas se tačno ne zna zbog čega jezero Hilier ima tako jedinstvenu ružičastu boju.
Godine 1950. grupa naučnika istraživala je uzroke boje jezera, ali uzorci jezerske vode nisu sadržali tragove algi, koje inače najčešće daju boju vodi.
Ipak, spekuliše se da boja potiče od visokog saliniteta i prisustva organizama koje vole so, poput alge Dunaliella salina i ružičaste bakterije halobacteria.
Za razliku od drugih ružičastih jezera koja menjaju boju u skladu s promenom temperture, jezero Hilier je ružičasto tokom cele godine, a voda zadržava svoju specifičnu nijansu i kada se sipa u neku posudu.
Jezero, okruženo šumom eukaliptusa i čajevca, od okeana deli usko područje peščanih dina, a dugačko je oko 600 metara.
Ono je i ogromna turistička atrakcija, a zahvaljujući visokom nivou soli koju sadrži, svakako bi bilo zanimljivo plutati u njemu.
Ali, s obzirom na to da se ostrvo koristi samo u istraživačke svrhe, kupanje nije baš učestalo.
